In een stamtonenomgeving wordt, naar men zegt, een samenklank die de toon fis bevat, ongeacht of hij consonant of dissonant is, als onverwacht ervaren. Dit noemt men wel "discordant"; het tegenovergestelde: concordant. Deze termen hebben betrekking op de relatie tussen een samenklank en zijn omgeving, en niet op de relaties tussen de tonen van de samenklank onderling.
Enig nadenken leert dat concordantie en discordantie geen afzonderlijke grootheden zijn, maar dat er van een verglijdende schaal van concordantie — of zo men wil discordantie — gesproken moet worden. Wat ik gedaan heb is het in kaart brengen van deze schaal. Ik heb, in andere woorden, een methode ontdekt om de mate van concordantie — of zo men wil discordantie — tussen een toonverzameling en zijn omgeving in een getal uit te drukken. Dit getal komt op deterministische wijze tot stand, en blijkt bij herhaling en zonder uitzondering overeen te stemmen met de intuïtief ervaren mate van concordantie — of zo men wil discordantie. De wisselwerking tussen menselijke geest en muziek is hierdoor in een nieuw perspectief komen te staan.
[Nederlandstalige webversie van het Traktaat]
[Engelstalige webversie, met o.a. een programma dat de berekeningen uitvoert en een analyse van een Bach-prelude]
Een facsimile reproductie van het handgeschreven Traktaat uit 1992 in hoge resolutie, zonder latere toevoegingen of commentaren, kan besteld worden door betaling van €4 via onderstaande knop (of op een van de alternatieve betaalwijzen). Het betreft een elektronisch boek in P.D.F.-indeling met 30 bladzijden en een bestandgrootte van ongeveer 4 MB, dat na betaling per elektronische post toegestuurd wordt.